Usługi

Centrum Okulistyczne jest ośrodkiem certyfikowanym, w którym stosowane są unikatowe i innowacyjne rozwiązanie do postępowania w krótkowzroczności takie jak zastosowanie soczewek okularowych MIYOSMART.  To bezpieczna, przyjazna, łatwa i nieinwazyjna metoda kontroli

krótkowzroczności u dzieci, której skuteczne działanie w spowolnieniu postępu wady wzroku, zostało poparte badaniami klinicznymi.

KRÓTKOWZROCZNOŚĆ

Krótkowzroczność (miopia) to wada wzroku, w której promienie świetlne wpadające do oka, skupiają się przed siatkówką, zamiast na siatkówce, jak ma to miejsce w prawidłowo funkcjonującym oku. Krótkowidz widzi wyraźnie z bliska, natomiast przedmioty oddalone widoczne są niewyraźnie. 

Krótkowzroczność w zależności od stopnia zaawansowania dzielimy na:

•  niską do 6.0 Dioptrii
• wysoką powyżej 6.0 Dioptrii

 To jedna z najczęściej występujących wad wzroku.

Wyróżniamy trzy podstawowe typy krótkowzroczności:

•  krótkowzroczność osiowa (zbyt długa oś gałki ocznej) – najczęstszy rodzaj krótkowzroczności, który rozwija się zwykle w okresie dojrzewania i osiąga ostateczny poziom u kobiet między 15 a 17 rokiem życia i u mężczyzn w wieku 18–20 lat,
•  krótkowzroczność krzywiznowa (zbyt wypukła krzywizna różnych elementów układu optycznego oka, przede wszystkim rogówki i soczewki),
•  krótkowzroczność refrakcyjna (zbyt duży współczynnik załamania soczewki, najczęściej rozwija się w związku z cukrzycą lub zaćmą jądrową).

Metody korekcji krótkowzroczności:

• Okulary i soczewki kontaktowe miękkie: krótkowidz potrzebuje wklęsłych soczewek rozpraszających czyli „minusów”. Jeśli wybiera miękkie soczewki kontaktowe, to warto wiedzieć, że zdecydowanie lepiej korygują one wadę przy średnich i wysokich wartościach – nie zaburzają pola widzenia (w okularach widzi się dobrze tylko na wprost) i nie zmniejszają wielkości przedmiotów, dzięki czemu łatwiej w nich np. prowadzić samochód.
• Ortokeratologia/ortokorekcja: polega na korekcji krótkowzroczności za pomocą sztywnych soczewek wysokogazoprzepuszczalnych o odwróconej geometrii, stosowanych przez noc. Przez ten czas soczewki powodują zmianę kształtu (spłaszczenie) przedniej powierzchni rogówki, dzięki czemu podczas dnia widzi się ostro bez okularów. Metodę ortokorekcji można stosować w krótkowzroczności od 1D do 5D.
• Metody laserowe: u osób o ustabilizowanej wadzie można podjąć się operacji laserowej. Podczas leczenia krótkowzroczności laserem okulistycznym spłaszcza się środkową część rogówki w celu zmniejszenia siły załamywania.

Młodsze dzieci są bardziej narażone na progresję krótkowzroczności, dlatego leczenie powinno zostać wprowadzone jak najwcześniej. Odpowiednia kontrola krótkowzroczności w młodym wieku wpływa na zahamowanie jej postępu. Podstawową metodą spowolnienia krótkowzroczności jest odpowiednia korekcja wady. Wzrasta ona szybciej u dziecka, które nie nosi żadnej korekcji, ale także w przypadku gdy nie jest ona w pełni skorygowana, dlatego dziecko powinno być poddawane regularnym badaniom wzroku, a w razie potrzeby konieczna jest zmiana mocy korekcji.

Obecnie istnieje kilka metod kontroli krótkowzroczności, które mają udowodnioną klinicznie skuteczność spowolnienia wady wzroku.

Stosuje się szkła okularowe lub miękkie soczewki kontaktowe o specjalnej budowie, ortokorekcję oraz krople zawierające atropinę w odpowiednim stężeniu. Plan leczenia krótkowzroczności powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb i profilu ryzyka progresji u dziecka, a także w razie potrzeby przystosowany do zmian progresji wady. Metody leczenia są dobierane indywidualne do każdego dziecka. Specjalista bierze pod uwagę wiele czynników. Decyzja powinna być podjęta we współpracy pomiędzy okulistą, dzieckiem i rodzicem.

Ćwiczenia oczu dla krótkowidzów

• Częste przebywanie na świeżym powietrzu – wyniki badań wskazują, że 2-3 godziny przebywania na świeżym powietrzu dziennie przyczyniają się do spowolnienia progresji miopii.
• Przestrzeganie zasad higieny pracy wzrokowej: czytanie w pozycji siedzącej, trzymanie tekstu w odpowiedniej odległości, dobre oświetlenie miejsca pracy, stosowanie przerw podczas długotrwałej pracy z bliska.
• Powtarzanie kilkanaście razy dziennie ćwiczeń rozluźniających akomodację. Dobrym sposobem rozluźnienia akomodacji jest stosowanie reguły „dwudziestek” 20-20-20. Co 20 sekund powinno się popatrzeć na 20 stóp (około 6 metrów) w dal przez 20 sekund.

 ASTYGMATYZM

Astygmatyzm występuje wtedy, kiedy powierzchnia oka (rogówka) lub soczewka, nie ma regularnego, „kulistego” kształtu, a przypomina swoim kształtem piłkę do gry w rugby. Powoduje to rozproszenie światła wpadającego do oka, które nie skupia się prawidłowo na siatkówce, wynikiem tego widziany obraz jest rozmyty.

Objawy mogące sugerować istnienie astygmatyzmu

Jeśli zgłaszamy się do okulisty z powodu nieostrego widzenia szczegółów zarówno z daleka, jak i z bliska najczęściej słyszymy diagnozę: astygmatyzm. Astygmatyzm to nie choroba oczu, a wada wzroku („uroda oka”), polegająca na tym, że układ optyczny oka nie jest w stanie prawidłowo skupić promieni świetlnych na siatkówce.

Pojawiają się następujące objawy:

• - bóle głowy,
• - wrażenie zawrotów głowy,
• - niewyraźne widzenie
• - szybkie zmęczenie podczas wykonywania czynności wymagających skupienia wzroku, np. w trakcie pracy przy komputerze lub jazdy samochodem.

Jakie są rodzaje astygmatyzmu?

Istnieją dwa rodzaje astygmatyzmu.

• • astygmatyzm regularny występuje wtedy, gdy w jednym przekroju ma inną krzywiznę niż w drugim. Jest to najbardziej powszechna forma astygmatyzmu i można ją łatwo skorygować za pomocą okularów lub torycznych soczewek kontaktowych.
• • astygmatyzm nieregularny występuje dużo rzadziej i charakteryzuje się nieregularnym kształtem rogówki. Może być on wynikiem urazu oka i związanego z nim uszkodzenia rogówki lub efektem schorzenia nazywanego stożkiem rogówki, czyli postępującej choroby polegającej na zmniejszaniu się grubości zwykle w środkowej części rogówki, co prowadzi do jej zniekształcenia. Możliwe jest skorygowanie go przy pomocy specjalistycznych soczewek kontaktowych.

NADWZROCZNOŚĆ

Nadwzroczność (hypermetropia, hyperopia) nazywana także dalekowzrocznością to wada wzroku polegająca na tym, że równoległe promienie świetlne wpadające do oka po przejściu przez ośrodki optyczne oka załamują się za siatkówką, zamiast na siatkówce jak w prawidłowo funkcjonującym oku. Przyczyną takiego stanu rzeczy może być zbyt krótka gałka oczna lub zbyt mała siła łamiąca rogówki lub soczewki. Choć mówi się, że dalekowidz – w odróżnieniu od krótkowidza – ma kłopoty z wyraźnym widzeniem przedmiotów usytuowanych blisko oczu, najczęściej ma on najczęściej problem z wyraźnym postrzeganiem przedmiotów z każdej odległości.

Osoby nadwzroczne często nawet nie wiedzą o swojej wadzie wzroku. Jeżeli tzw. amplituda akomodacji (możliwości akomodacyjne oka) jest wystarczająco duża, na co dzień widzą one po prostu dobrze! Uznaje się, że dzieci mają zdolność akomodacji nawet do 14 dioptrii, co znacznie utrudnia zdiagnozowanie nadwzroczności. Mało tego: u dzieci do 3. roku życia występuje tzw. nadwzroczność fizjologiczna, która wraz ze wzrostem gałki ocznej powinna ustępować (oczy powinny ulegać procesowi emmetropizacji, czyli pozbywać się nadwzroczności, by uzyskać stan bez wady wzroku).

Szacuje się, że ok. 90% najmłodszych dzieci jest nadwzroczna i odsetek ten zmniejsza się do 40–50% w 8.–10. roku życia. Jeśli dziecko w wieku szkolnym nie sygnalizuje problemów z widzeniem, ale intuicja podpowiada nam, że coś z jego wzrokiem jest nie w porządku, warto przyglądać się jego aktywności zwracając uwagę na następujące objawy: niechęć do czytania, zezowanie, uciekanie jednego oka, szybkie rezygnowanie z oglądania ulubionych filmów z uwagi na męczenie się oczu. Powyższe dolegliwości mogą oznaczać, że dziecko cierpi na niezdiagnozowaną nadwzroczność.

W zależności od wielkości wady wyróżnia się nadwzroczność:

niską (do +6.0 D)

• wysoką (ponad +6,0D)

Metody korekcji dalekowzroczności:

• Okulary z soczewkami wypukłymi, czyli „plusy”, które w swojej środkowej części są grubsze niż na brzegu i soczewki kontaktowe.
• Soczewki kontaktowe miękkie.
• Metody laserowe: podczas leczenia dalekowzroczności laserem okulistycznym tworzona jest większa krzywizna, która zwiększa siłę załamywania oka, a przez to poprawia komfort oraz ostrość widzenia.

Niedowidzenie

Niedowidzenie (ang. amblyopia, łac./gr. amblyopia) to znaczne zmniejszenie ostrości wzroku bez organicznej przyczyny (tzn. bez choroby oczodołu, oka, nerwu wzrokowego czy ośrodkowego układu nerwowego) niedająca się skorygować żadnymi okularami. Oko niedowidzące widzi gorzej od zdrowego co najmniej o 2 rzędy na tablicach do badania ostrości wzroku. Nasilenie, czyli tzw. głębokość niedowidzenia (inaczej stopień niedowidzenia), zależy od wieku, w którym pojawia się przeszkoda dla obuocznego widzenia. Im młodsze dziecko, tym łatwiej powstaje u niego niedowidzenie.

Niedowidzenie może być spowodowane przez:

•  jednostronny zez,
•  różnowzroczność,
• -ograniczenie używania oka – np. z powodu opadania górnej powieki, zmniejszenia przejrzystości rogówki, zaćmy, długotrwałego zasłonięcia oka opatrunkiem,
•  dużą wadę refrakcji, głównie nadwzroczność i niezborność (astygmatyzm)

Jak często występuje?

Niedowidzenie to jedna z najczęstszych przyczyn upośledzenia ostrości wzroku jednego lub obu oczu. Częstość jego występowania szacuje się na 1–3,5% wśród zdrowych dzieci oraz 4–5,3% u dzieci z chorobami oczu. Większość danych wskazuje, że około 2% populacji ogólnej ma niedowidzenie.